Emotie-coaching

Alleen al het woord “emotie”, schrikt mensen vaak af  (vaker mannen, gezien toch enigzins maatschappelijk taboe, maar ook wel vrouwen).
Indien een emotie té hevig afschrikt, is de kans groot dat je bepaalde dingen onderdrukt of negeert. Het kan zijn dat je eerst nood hebt aan een andere manier van coaching.
Maar toch vertellen emoties ons veel en kan je leren om er naar te kijken. De natuur heeft ons emoties gegeven als GPS, het is de meest pure en natuurlijke vorm om ons doorheen het leven te navigeren. Een emotie kan niet gemeten worden, daarom was de kennis tot recent hierover eerder beperkt. Voorbestemd Coaching gebruikt technieken obv de methodologie van Vera Helleman, schrijfster van o.a. de emotie encyclopedie. Haar levenswerk is gebaseerd op natuurwetten. Deze kunnen helpen om meer richting te geven, meer specifiek in wélke levensthema’s je werk te doen hebt, maar vooral hoé je hierin kan verbeteren.

Misschien ben je het beu om steeds opnieuw in je hoofd te verdwalen met gedachten die je niet helpen. En ondanks je eigen zoektocht naar een oplossing blijf je jezelf hierin keer op keer tegenkomen. Er kunnen overtuigingen en gewoontes in de weg zitten die je belemmeren je eigen pad te bewandelen. Maar je weet niet hoe je deze kan vervangen door iets wat beter bij je past. Door dit onder begeleiding te observeren, leer je zélf meer richting geven aan je leven. In essentie train je hiermee je intuïtie en buikgevoel, van blijvende aard.

Lichaamsgerichte observatie

In het verleden ging je op een bepaalde manier om met stress in je omgeving. Je ontwikkelde bepaalde strategieën, vaak onbewust, om hier mee om te gaan.
Misschien heb je al gehoord van fight flight freeze, wat bij dieren voorkomt, maar ook bij mensen.
Als mens ga je bij vechten bv. proberen altijd je gelijk te halen. Bij vluchten ga je discussies vermijden. Bij bevriezen ga je maar gewoon doen wat er van je gevraagd wordt.
Tot op zekere hoogte wat dit nuttig, het hield je veilig.

Maar indien een omgeving te stresserend was, heb je bij chronische stress steeds hardnekkigere patronen ontwikkeld. Als gevolg hiervan ontstaat er een bepaald coping mechanisme.
Vaak idealiseren we ons verleden en hebben we niet door dat we deze patronen hebben ontwikkeld.
Maar op latere leeftijd gaan deze mechanismes tegen je werken en ben je het beu om jezelf te blijven tegenkomen.

Een voorbeeld:
Iemand in burnout kan na enkele maanden thuiszitten tegen zichzelf vertellen dat hij opnieuw 100% kan gaan werken.
Maar als er niet voldoende begeleiding was, kan het mogelijk een mentale constructie zijn, je “denkt” jezelf uit je tijdelijk probleem.
Na een tijdje merk je dat de patronen die je in een burnout gebracht hebben gewoon opnieuw hun ding doen;
Overmatig perfectionisme, pleasing, willen presteren om iets te bewijzen aan anderen,…
Of je doet inspanningen die veel energie kosten, terwijl je eigenlijk helemaal niet veel gedaan krijgt.
Vaak zijn er sporen in het lichaam, welke de patronen die je thuis gezet hebben, blootleggen.

Éen van de grondleggers van deze methodiek is Peter Levine, waarbij op zoek wordt gegaan naar deze lichamelijke sporen.
In feite zijn het lichamelijke sporen van geestelijke verwondingen (Grieks: trauma).
Spoiler alert; iedereen heeft wel wat trauma’s met een kleine ’t’, maar maatschappelijk is dit een stigma.
Voor bepaalde personen kan met deze trauma’tjes prima geleefd worden, voor de andere is het overheersend en belemmerend.

De kunst is om op zoek te gaan naar deze signalen om duurzaam iets te veranderen in je leven.
Dit kan op verschillende creatieve manieren, het is een nuttige en vaak vereiste aanvulling in eender welke vorm van coaching of bij de meeste hulpvragen.

Systemische coaching

Soms doen er zich hardnekkige patronen voor in je leven. Zelfs gedisciplineerd jezelf iets voornemen of je gewoontes proberen aan te passen helpt dan niet meer.
Vaak geven we er met vastberadenheid een bepaalde uitleg aan, maar er is iets anders aan de orde dan ons hoofd ons vertelt. Wat je ook doet, het lijkt niet te helpen, soms wordt er wel eens gesproken van een onzichtbare ‘onderstroom’.
Wegkijken kan wel makkelijk zijn, je maakt niet alleen jezelf zwakker, maar ook de ander, als je verantwoordelijkheid draagt voor iets wat niet van jou is.
Als je iets zichtbaar maakt en de realiteit onder ogen komt is er verantwoordelijkheid vereist. Je lot in de ogen kijken vereist moed, want ofwel ga je je machteloos voelen ofwel gaat het je kracht geven. In elk geval kan het helend werken om je realiteit onder ogen te komen.
Al heel jong dragen we als kind dingen die niet van ons zijn, we doen dit vanuit liefde voor bv. ouders en doen dit zelfs ten koste van onszelf.
Deze verantwoordelijkheid is niet voor jou bestemd

Joe Dispenza invloeden

Je denkt misschien dat je dagelijks bewust alles controleert, maar in realiteit is dit niet zo. Uit verschillende bronnen blijkt dat naar schatting 95% van onze gedachten onbewust zijn en slechts 5% bewust.
Als we dus iets willen verbeteren of veranderen in ons leven, blijkt dat we hier in ons eentje weinig invloed op hebben. In feite blijf je eindeloos ronddolen in het onbewuste. Uit eigen ervaring weet ik dat je eerst een aantal stappen moet zetten om hier invloed op te krijgen.